تفاوت مرگ مغزی با کما : اهدای عضو برای شخص مرگ مغزی

 مرگ مغزی و کما  از نظر علمی دو فرآیند کاملا متفاوت هستند!

معمولا  به اشتباه چنین تصور می‌شود که فرد مرگ مغزی مانند فردی که در کما رفته است، شانس بهبودی دارد. اگر شنیده اید که فرد دچار مرگ مغزی شده و سپس بهبود یافته است، در واقع مرگ مغزی نبوده است. بیمارنی که بهبود یافته اند در واقع در کمای عمیق بوده و پس از بازگشت از کما،  نزدیکان آنها و یا حتی گاهی برخی از پزشکان و پرستارانی که درباره تفاوت مرگ مغزی و کما اطلاعات کافی ندارند چنین برداشت نادرستی کرده اند!

لذا گاهی بستگان فرد مرگ مغزی به اشتباه تصور می نمایند که او  شانس بهبودی و برگشت دارد و لذا به امید بهبودی، رضایت به اهدای عضو  او  نمی دهند. 

در حالت کما شانس بهبود برای برخی بیماران وجود دارد در حالیکه مرگ مغزی  از نظر علم پزشکی مرگ مطلق است و این فرد هرگز زنده نخواهد شد.

در مرگ مغزی بهبود بیمار غیرممکن و مرگ وی ظرف چند روز حتمی است. لذا فرصت برای اهدای عضو شخص مرگ مغزی  محدود به چند روز است! 

شناخت کما

سلول‌های قشر مغز به شدت نسبت به کمبود اکسیژن حساس هستند، به همین دلیل هرگاه خون رسانی و به دنبال آن اکسیژن رسانی به این سلول‌ها متوقف شود، به سرعت دچار آسیب‌های جدی و گاه غیر قابل برگشت می‌شوند. در این حالت فرد به سرعت هوشیاری خود را از دست می‌دهد و بسته به میزان آسیب قشر مخ، واکنش‌های او به تحریکات محیطی نیز کاهش می‌یابد. با وجود این، احتمال بهبود اوضاع و بازگشت هوشیاری بیماری که به کما رفته همچنان وجود دارد.

شناخت مرگ مغزی

مرگ مغزی عبارتست از قطع تمامی فعالیت‌های مغزی و ساقه مغز به طور هم‌زمان. فرد مبتلا به مرگ مغزی در واقع شخصی است که به علت آسیب گسترده‌ی مغز، قادر به ایجاد ارتباط با محیط پیرامونش نبوده، نمی‌تواند صحبت کند، نمی‌بیند، به تحریکات دردناک پاسخ نمی‌دهد. فرد مبتلا به مرگ مغزی قادر به تنفس خودبخودی هم نمی‌باشد. این فرد علیرغم آن که ضربان قلب دارد، وقتی امواج مغزی وی را ثبت کنیم، هیچ موج قابل ثبتی ندارد. ضربان قلب وی به کمک دستگاه تنفس مصنوعی و اقدامات نگه‌دارنده ادامه می‌یابد تا اعضای اهدایی جهت پیوند در شرایط مطلوب حفظ شوند.مرگ مغزی در علم پزشکی مرگ مطلق است و این فرد هرگز زنده نخواهد شد.